یادم میاد یک ایمیلی دستم رسیده بود با این محتوی که یکی داشت تعریف ميکرد که در یکی از سفرهای خارجی در اروپا در پارک یه بچه ای داشت گریه میکرد ...برای ساکت کردنش بهش گفتم که اگه گریه نکنی ساکت بشی اینی که تو دستمه رو بهت میدم (تو دستش چیزی نبوده فقط برای ساکت کردنش اینکار رو کردم!) یکباره پدر بچه از راه دور که شاهد ماجرا بود بدوبدو اومد نزدیک و فورا یه چیزی به من داد وگفتم اینو بزار دستت بهش بده! وقتی بهش توضیح دادم که میخوام ساکتش کنم گفت نه بهتره اینو بهش بدی ...چون اگه بچه ببینه تو دستت چیزی نیست دیگه به محیط اطراف اعتماد نمیکنه وبه حرفای اطراف بی اعتماد میشه ! در مورد ازدواج هم همینطور ...متاسفانه برخی رسم های ما اشتباه است....دقیقا در روزی که زندگی زناشویی و پایه زندگی مشترک شکل میگیره ، اولین گفتمان ها با دروغ نهادینه میشه !(عروسی که اونجا هست رفته گل بچینه یا ...گلاب بیاره !) شاید بفرمایین که این زیاد مهم نیست و از قدیم بوده و... از این حرفها...اما واقعیتش شأنیت شروع این جایگاه خیلی مهمه ...زندگی که برپایه دروغ شکل بگیره دیگه آخرش معلومه ....این که میگن دروغ مصلحتی و مثالهای آدم وگرسنه و مهمانیها و...همه برای خودتوجیهی است....دروغ دروغه دیگه ....به نظرم نسل جدید به درجه ای از بالندگی رسیده که برخی از فرهنگ وسنن را به تدریج رفرم کنیم...

به نقل از:

جناب آقاي قاسم جوادزاده مقتدر سايت مرجع متخصصين ايران